η ερημια μου

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μαύρη η ερημιά μου βρομερή
πίνω το πιοτό του πανικού
της λησμονιάς κι εγω παιδί
ανάμεσα στις κολώνες του καημού
κρατάω στα χέρια τη ψυχή
μετράω το σφυγμό του πυρετού

κόβω με γαλανή ρομφαία τον καιρό
πορφυρίζονται τα όνειρα με αίμα
ποτάμι που τρέχει θαλερό
μου ξέπλυνε το βλέμα
και πάλι τ' άχραντα θωρώ
και πολεμάω το ψέμα

λίγο μου ξεχωρίζει πια σκοτάδι
το σκίζουν οι στάλες της βροχής
λιγόστεψε το λάδι
και πλάστηκε ο ποιητής
πριν κοιμηθεί στερνά το βράδυ
να τραγουδάει τον ήλιο της αυγής

ασύμμετρη η φλόγα μου στο πεπρωμένο
μα ευφραίνομαι και λάμπω ταπεινός
το υλικό έχει πυκνώσει και προσμένω
πότε θα φέξει ο ουρανός
και το χάρισμα το ριζωμένο
που ασάλευτο κρατάει ο ειρμός

ο Μιχάλης ,η Αμμόχωστος ,οι πορτοκαλιές
χρωματιστά κομμάτια του μυαλού
του θανάτου στο νησί οι μαχαιριές
με τις θελήσεις του θεού
στις πέτρες ξέμειναν οι μελανιές
το πράσινο το κίτρινο στις φραγκοσυκιές

και της αγάπης η φωτογραφία
ανοιγμένη μοίρα στην καρδιά μου
ο συνειρμός την έφερε στη φαντασία
δυό τρία μέτρα μόνο μακρυά μου
λάμψη βασιλική και ηρεμία
αιχμηρή στην ερημιά μου

της περιπέτειας τελειώνει η κραυγή
είν'η σιγή του έρωτα το βάρος που ανεβαίνει
κι η ανάβαση που χορηγάει την πνοή
εμπρός ο θάνατος αστέναχτος σωπαίνει
κοιτάζω απο ψηλά με υπομονή
τον ήλιο που φωσφορίζοντας πλαταίνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2014