που θάβρω κρίνο να μυρίσω

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ολοένα λιγοστεύω
στην πηχυαία μου ζωή
μα περίφημα τον πόνο μου χωνεύω
μες στην εμβρόντητη σιωπή

πρόωρα σκουριάζω
σαν κειμήλιο φρικαλέο
δεν το θέλω και κουρνιάζω
στη χαρά ,στη θλίψη μου να κλαίω

έχω τώρα πια ξεπέσει
είναι απόβλητο το μήκος
δεν βρίσκω ούτε θάμβος ουτε θέση
και γυρνάω σαν κυνηγημένος λύκος

βάλε με στο νού σου
το άναυδο σκοτάδι να ξορκίσω
έλα και λυτρώσου απ'τα ίχνη του καημού σου
που θάβρω κρίνο να μυρίσω

δροσερή η κόλασή μου μα πρέπει να γυρίσω
του ήλιου σου ν'ακούσω τ'ωραίο συναξάρι
τους καταρράχτες του έρωτά σου να γνωρίσω
να ξαναγίνω μειλίχιο παλληκάρι

την αλήθεια δεν μπορώ να παρακάμψω
δίχως έλεος δίχως και φρεσκοβαμένο αίμα
βάλε με στο νού σου για να λάμψω
να ξεφύγω απο το ψέμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-01-2014