Με τον καιρό συνηθίζω

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με τον καιρό συνηθίζω
την τρικυμία που αρμενίζω
που ζώ αμέτοχος και ξένος
και γερνώ σαν σκοτωμένος

ακούω τους ήχους του καημού
μαζί τους κουβεντιάζω
βλέπω τα τείχη του φραγμού
με χαμόγελο τρομάζω

στον ουρανό σου ανεβαίνω
επιθυμία της στιγμής
δεν ωφελούν οι παρορμήσεις και σωπαίνω
σαν σκιά στο φώς της φυλακής

μιά σκάλα του χρόνου χτισμένη
στην άβυσσο με περιμένει
τ'όνειρό μου που βγήκε απατηλό
το θάνατό μου που δεν βρίσκει τελειωμό

είναι δύσκολο πια να χαμογελάω
ξόδεψα τη ζωή μου
τώρα ματώνω και πονάω
και ψάχνω τη ψυχή μου

ήσυχα βαδίζω στο πεπρωμένο
τα κομμάτια μου μαζεύω
ούτε χρόνο ούτε δρόμο προσμένω
τ'άγνωστο μονάχα αγναντεύω

ναί,ίσως μ'εκείνο να παλεύω
καρφωμένος σ'ένα ταξίδι τελευταίο
ολοένα κοντεύω
στο πετρωμένο μου μοιραίο

τρομάζω μπρός στο γκρίζο και το μαύρο
μα πίσω δεν κοιτάζω
άλλο χρώμα δεν θάβρω
φτάνω εκεί που ταιριάζω

μα κάτι με κρατάει ακόμα
πάνω στο μοιρασμένο χώμα
του προσώπου σου οι αναλαμπές
που καλύπτουν όλες τις μορφές

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2014