Ανάσες που παγώνουν…'σιωπηλές κραυγές

Δημιουργός: aridaios

Φόβος μαχαιρώνει τις ψυχές τους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το έγραψα μετά που διάβασα το υπέροχο ποιήμα σου Graciella ΄΄Σιωπηλές κραυγές''
Celestia (Graciella ) © 27-03-2014 @ 02:15

Ανάσες που παγώνουν…''Σιωπηλές κραυγές''
Φόβος μαχαιρώνει τις ψυχές τους
..................................................................

Είμαι πιο κοντά στο φρέσκο χώμα
παρά στον ήλιο και στον βρώμικο αέρα.
Σίγουρα
όταν αναπνέεις σημαίνει οτι ζεις.
Εγώ όμως δεν έχω καμιά ανάσα,
δεν μου έχει μείνει κανένας πνεύμονας.
Μέσα σε όλα αυτά είμαι σε αναμονή
να μοιράζομαι τις παλίρροιες γιά ένα αθάνατο...

Ο ουρανός παραμένει σιωπηλός
Οι συνομιλίες στο έδαφος γίνονται με ψιθύρους.
Κάτω απο το νεκρό το δέντρο έγειρα και περιμένω.
Ακίνητος, χωρίς ένα δάκρυ,έναν στεναγμό...
Αγγίζω το έδαφος,άνθρακας-μαύρα φυλλώματα.
Το χέρι μου σαν άγκυρα κρατάει μια ρίζα.
Το σώμα μου σαπιοκάραβο που βουλιάζει.
Της ψυχής μου ο βόμβος να χάνετε σιγά-σιγά.
Μέσα μου λιμνάζει ένας βουβός πόνος,
που απλώνεται σαν μολύβι στο μουδιασμένο κορμί μου.
Κρυώνω...Ο φόβος μαχαρώνει την ψυχή μου.
Περνώ τα σύνορα της οδύνης.
Πεθαίνω...Η ανάσα μου πάγωσε.
Κρατάω στα μάτια μου την Ανατολή
και αυτά με βυθίζουν στο πιο καταχθόνιο σκοτάδι.

Αιώνια ανάπαυση...
Μεγάλη και καλοδεχούμενη επιχορήγηση γιά μένα.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...

Φλώρινα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-04-2014