Η άγνωστη Μαρία

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βλέπω ένα πρόσωπο αμυδρά, πίσω του δείλι
σε μια φθαρμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία
μα δεν θυμάμαι εσένα που την είχες στείλει
και π' έγραψες «πάντα θα σ' αγαπώ. Μαρία»

Σίγουρα σ' είχα κάπου κάποτε αγαπήσει
ίσως να σου 'λεγα: «δεν ζω χωρίς εσένα»
και όμως έχουμε κι οι δυο μας συνεχίσει
χωρίς εσένα εγώ κι εσύ χωρίς εμένα

στα χείλη φέρνω και φιλώ τα μαγουλά σου
με την αφή απαλά χαϊδεύω το λαιμό σου
ακόμη κι αν θυμάμαι μόνο τ' όνομά σου
ένα κομμάτι της ζωής μου είναι δικό σου

Ίσως να σου 'λεγα τα μάτια σου είναι φάροι
Και πως δεν έχω ξαναδεί τόσο άσπρο δέρμα
Κι ίσως να ευχόμουνα να μ' αγαπάς μακάρι
Μέχρι την άκρη της ζωής, μέχρι το τέρμα….

Βλέπω ένα πρόσωπο αμυδρά, τι μου θυμίζει;
Το πέρασμά μου απ' το σταθμό της εφηβείας
Όπου το τραίνο πια έχει πάψει να σφυρίζει,
μαζί του κι η φωνή της άγνωστης Μαρίας…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2006