Συνειρμοί

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ποιο γιορτινό μεθύσι σε στολίζει
και λάμπεις έτσι ολάνθιστος μ' αστέρια;
ποια ελπίδα σ' άγγιξε με μέθη από κοχύλια
και σ' άφησε να φλέγεσαι μονάχος;
πάντα ανερμήνευτος
έστεκες μακριά
όπως τα όνειρα τα πιο κρυφά μας
και κυνηγούσες μάταιους ουρανούς
χανόσουν ώρες σ' άγονους ειρμούς
λουσμένος φως αλλοτινού χαμένου ήλιου..
μιλούσες πάντα σιγανά, ψιθυριστά σχεδόν
σαν να φοβόσουν μην τρομάξεις
τις ίδιες σου τις σκέψεις που σεργιανούσαν άφοβα
στο πίσω μέρος του μυαλού σου.
μοιάζαν τα ζάλα σου
ανάσες αχνιστές από ηφαίστειο ξεχασμένο
που κάθε Ανατολή αποκοιμιέται
κι όταν το βράδυ ανατέλλει
ξυπνά
φλεγόμενο, ανθισμένο..
μια λάβα από σκέψεις, αναμνήσεις
ενοχές, εικόνες μάταιες
αναβλύζει στα όνειρά σου..
σφίγγεις καλά τα βλέφαρα
μη φύγουν και φτωχύνεις..

το ξέρω πως δεν είσαι παρά μια χίμαιρα του νου
μα θέλγομαι να αποζητώ ουτοπίες..
ένας κομήτης γύρω από έναν ήλιο
με άλικο καπνό βαμμένο,
βυθίζομαι ολοένα στο βελούδο σου,
στη μέθη σου την ψεύτικη ανατέλλω
νοσταλγός μιας εποχής
που δε γεννήθηκε ακόμη
και διόλου βέβαιο δεν είναι ότι θα γεννηθεί..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2006