Λαος Ο ζευγολατης

Δημιουργός: john_karaha, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΝΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια μεγαλη σημαια
βγαζουμε απο τις τσεπες του πανωφοριου μας
και την απλονουμε απανω στα χωραφια μας

Καθε αυγη χαμογελαμε στη πικρα μας
και στη καρδια που ειναι ακουμπησμενη
στα χερια του αλωναρη

περιστερια ειναι τα χειλη μας
που περνουν το θυμο μας
και τον κανουν ιστιο στο καταρτι του φεγγαριου

Λαμπουνε τα ματια μας
και ο ιδρωτας ευωδιαζει
φρεσκο χωμα και ανηφορο

Οταν σηκωνουμε στη ραχη και στο γονατο τα λιθαρια
σπερνουμε τα ονειρα που θα γεννηθει
ο νεος κοσμος μισος σιδερο μισος ανασταση

ΟΙ μαντατοφοροι εχουν στα χειλια τους
μια καμπανα σιωπης που θα μηνυσει στον ηλιο
να αναψει δεκα αστερακια
που θα φωτισουν στερια και θαλασσα

Ο αγερας θα στεγνωσει την αρμυρα που ποτισε το αιμα μας

Φλογιστες κατακοκκινες θα αναψουν
στα τεσσερα σημεια του οριζοντα
οι στεγες των σπιτιων θα ειναι φτιαγμενες
απο πετρα και κυπαρισοξυλο για να πλαγιαζει
ο ηλιος με το φαρδυ του φορεμα

Βημα το βημα φως το φως αλλαζουμε τον κοσμο
στο κρυο και στη πετρα γνωρισαμε τον υπνο

Κραταμε τη ζωη στα χερια μας
οπως ο ζευγολατης βασταει το αλετρι
οπως η γιαγια μας κρυβει στο συρταρι με ταξη
τα καλα της μαχαιροπηρουνα

Οι κοπελες θα εχουν πελεκημενο
ενα κοματι ουρανο αναμεσα στα στηθια τους
και ενα κουραγιο ανηφοριας αναμεσα στα ματια τους

Ο ηλιος με το μεγαλο του δαχτυλο
μοιραζει ειρηνη και πλημμυριζει με γιαλαδα
τον ακατεργαστο χαλυβα που θα εχουμε αυριο

προσμενοντας τη στιγμη να κουρντισουμε
το ρολοι της ιστοριας στο προσωπο μας
θα λαμψουν οι τοιχογραφιες απο τη μεγαλη εξοδο
ο ηλιος φορωντας το εργατικο του κασκετο
κρατωντας απο το χερι της Σουλιωτισσες
θα χορεψει τσαμικο



Αφιερωμενο στο συντροφο Σπυρο που εφυγε για τη γειτονια των αγγελων!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2014