Αθωότητως νόστος

Δημιουργός: patrinela86

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο είπα πως κουράστηκα…

Κάποτε κράταγα τον κόσμο μες στην χούφτα μου και έτρεχα,
τώρα σέρνω μια άδεια αγκαλιά, ψάχνω να βρω τι έμεινε

Και βλέπω.
Πόδια γερά , που μάθαν να παλεύουνε,
Βήμα μπροστά σε βήμα να πατάνε

Και νιώθω.
Χέρια σκληρά, που δεν βαρυγκωμάνε,
μαθημένα σε μεγάλα φορτία να μην λυγάνε

Γιατί όμως οι δρόμοι φαντάζουν σκοτεινοί, η πραμάτεια ψεύτικη;
Τι είναι το πνεύμα ασθενές ή απλά η αθωότητα εχάθη;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-05-2014