Αχ θησαυρέ μου

Δημιουργός: ΕΛΕΑΝΝΑ, Λένα Κατσιμαντού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν ήξερα τι σκέφτεσαι για τούτο που περνάμε
κι έτσι μου ήταν δύσκολο να νιώσω την αλήθεια
θα σε ρωτούσα κάποτε εμείς οι δυο που πάμε
μα το καθυστερούσα γιατί μ'αρεσαν τα παραμύθια

Δύσκολο που ταν ..ψάχναν όλοι την αιώνια την αγάπη
μα δεν τολμούσα τέτοια εγώ για μας να ζωγραφίσω
σα να μην πίστευες εσύ σαν να μην είχαμε το αλάτι
τη γεύση της ζωής στη γλώσσα μας να την κρατήσω

Οταν κοιτούσα μες τα μάτια σου βαθειά μια ιστορία
μια ιστορία που δεν ήθελες να μάθω με φυλάκιζε
και με πονούσε αφόρητα η βουβή, η άγρια η σημασία
των παραστάσεων προτάσεων που το φως σου ανάβλυζε

Το άδικο ήταν που δεν καταλαβαίνες πως είχαμε ωριμάσει
σα να μασταν αιώνες ενωμένοι βράχοι ένα σώμα, μία γη
μα πάλι αρρωσταινα πως ήταν σκέψη μου μονάχα λάσπη
και θα διαλυόμασταν μες τα ποτάμια με την πρωτη τη βροχή

και κάποτε που η ψυχή σου με αναζητούσε έτρεμα βαθεια μου
μην πω τις λέξεις που θα φέρνανε το κλάμμα του ουρανού
γιατί εγώ τα σύννεφα τα χα πυξίδα για τα λησμονημένα όνειρα μου
και σ'ειχαν καπετάνιο να τα ταξιδεύεις με το γέλιο σου παντού

Αχ θησαυρέ μου την ιθάκη τη βουλιάξανε τα θαύματα
πόσοι προσπαθησαν να τιθασέψουν κύματα για να τη βρουν
και πόσοι κάηκαν μες σε ηφαίστεια από τα δηλητηρια οράματα
και πόσοι σε σπηλιές μια ανάσα μακριά της θάνατο ζητούν

Αχ θησαυρέ μου τα σεντόνια τα νερά από τις μαύρες λίμνες
πόσους τους τύλιξαν οι βδέλες και ρουφούν απ 'το λαιμό τους
πόσες που τσάκισε κινούμενη η άμμος μες σε βάλτους κνήμες
κι ελπίδα που δεν 'εμεινε στο διάβα τους από θεούς κι ανθρώπους

Τι σημασία έχουν όλα αυτά ;γιατί στα λέω ;ποια είναι ανάγκη;
γονάτισα σε ένα καθρέφτη συμπληρώνω τα σαράντα χρόνια
θεώρησα ένα ταξίδι μου στον Αδη με το πρόσωπο του Δάντη
χωρια σου, μέρες μου εφτά ,σε καθαρτήριο τα πρώτα μου τα χιόνια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2014