Ιστορία ζωής

Δημιουργός: smaragdenia, Δάφνη

Καλημέρα σε όλη την παρέα μας........ένα ταξίδι η ζωή μας, ας το ζήσουμε κι ας το ταξιδέψουμε, όσο μας χαρίζεται..................

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν σε γνώρισα σχεδόν , ήμουν παιδί ακόμα
άλλον άντρα δεν έβαλα μες το δικό μου στρώμα
έλεγα, σε έκανα ταίρι μου μέχρι που να πεθάνω
τίποτα δεν ήθελα εγώ , χωρίς εσέ να κάνω.

Για χρόνια στάθηκα πλάι σου, σαν κερί αναμμένο
ποτέ δεν σκέφτηκα κακό εγώ για να σου κάνω
ούτε περνούσε απ΄το μυαλό ότι θα με προδώσεις
και την καρδιά σε άλληνε ότι εσύ θα δώσεις.

Μα λάθος έκανα θαρρώ, πίστη σε σέ να δώσω
απ΄την αρχή ήσουν άπιστος κι εγώ πώς να το νιώσω!
Πέρασα στο πλάι σου πολλά, μα έκανα υπομονή
όταν βαθιά με πλήγωνες έλεγα, θα αλλάξει , δεν μπορεί!

Έχουμε κάνει πιά παιδιά, ήρθαν και τα εγγόνια
και στα μαλλιά σου άρχισαν να έρχονται και χιόνια
μα πόσο δίκαιο έχει ο λαός όταν εκείνος λέει
ο λύκος αλλάζει το τρίχωμα , μα τις συνήθεις πάντα έχει.

Ήμουν τόσο αφελής που είχα ελπίδα να αλλάξεις
μα μέγα λάθος έκανα , μέσα σου δεν θα ψάξεις
με πρόδωσες και δεν μπορώ αυτό να το δεχτώ
όσο κι αν κλαίς, τι κι αν μου λες τώρα το σ΄αγαπώ.

Έκλεισε η πόρτα της καρδιάς και σ΄άφησε απ΄έξω
όσο κι αν θέλεις κι αν ζητάς να μπείς, δεν επιτρέπω,
έγινες ξένος πιά για μέ, απ΄την στιγμή εκείνη
που κράτησες άλλην αγκαλιά και μπήκες σε ξένη κλίνη.

Τζάμπα λοιπόν το προσπαθείς, τζάμπα τον κόπο κάνεις
ότι κι αν κάνεις , ότι κι αν πείς, μες την καρδιά δεν μπαίνεις
έχει ανοίξει πανιά η καρδιά για άλλο λιμάνι ψάχνει
να ζήσει όσα αυτή έχασε κι όσα αυτή προλάβει.

Τώρα κι αν λες πως μ΄αγαπάς είναι πολύ αργά
σφράγισε για σένα η πόρτα της καρδιάς πέταξα τα κλειδιά
τι κι αν χτυπάς , τι κι αν πονάς ν΄ανοίξει δεν μπορεί
την πόνεσες και αδυνατεί ξανά να σε δεχτεί.

ΕΔΩ ΠΑΕΙ ΤΟ ,
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ,
ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ..............

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΟ ΑΠ΄ΤΗΝ ΖΩΗ ΒΓΑΛΜΈΝΟ.....................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2014