Ελένη

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χρόνια του ζόφου, σκοτεινά
κι έτσι ο νους, καμιά φορά,
μη βρίσκοντας διέξοδο, στρέφει και ξαναμπαίνει,
πίσω σε χρόνια τρυφερά,
όπου παντού σα ζωγραφιά,
δεσπόζει η εννιάχρονη φιγούρα σου, Ελένη..


Στα χρόνια 'κείνα που 'χαμε, σχολειό και το Σαββάτο
κι ήρθες απ' το Δοξάτο, γιαβρί εννιά χρονώ..
Που πήγες και μου κάθισες, στο 'μπρος μου το θρανίο
κι εκεί, σε μήνες δύο, μου πήρες το μυαλό..



'Κείνο τ' αθώο το μυαλό,
που 'ταν κι αυτό εννιά χρονώ
και νόμιζε τ' αχμάκικο, πως το χαϊδολογούσες,
ότανε το μπουμπουκωτό,
το στοματάκι σου Λενιώ,
σκορπούσε ροδοπέταλα, σαν μου χαμογελούσες..


Με σένα πρωτογνώρισα του έρωτα ζαλούρα
κι ας έπαιζα με σβούρα, Λενιώ στη Τσαμαδού..
Εκείνο τ' ασχημάτιστο, εννιάχρονο κοράσι,
τον είχε ξελογιάσει τον παιδικό μου νου..



Ρώτησα κι έμαθα παλιά..
Μού 'πανε ζεις μες στα Χανιά,
μα άλλες λεπτομέρειες, ας μη διευκρινίσω,
γιατί μονάχα ένα "-Γεια !.."
θέλω να στείλω θαρρετά
και μέσα στα στιχάκια μου, το στίγμα σου ν' αφήσω.


Μα όταν θα σαλπάρουμε, από τον κόσμο τούτο,
ένα καλό "αγιούτο", θα παίξουμε ξανά..
Στου Χάους τ' αστροπλέγματα, που θα σε κυνηγάω
και θα ξανατραβάω, την αλογοουρά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-08-2014