Αγάπη

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφού συνήθισα σιωπές να καταπίνω
κι είμαι μου λένε άνθρωπος από τους λίγους
ένα σημείωμα ακουμπώ στο κομοδίνο
με μία αίσθηση καθήκοντος και ρίγους.

Στα τόσα χρόνια μου η ίδια πάντα σκέψη
μια λέξη μόνο λεν τα αμίλητά μου χείλη
κι όμως δεν βρέθηκε κανείς να την πιστέψει
γελάνε οι ξένοι και καμώνονται οι φίλοι.

Μικρή μουτζούρα σ’ ένα κίτρινο χαρτάκι
ας τη διαβάσει έστω κάποιος επιτέλους
την έχω κλέψει απ’ των ονείρων το δισάκι
την τραγουδώ κάθε αυγή με τους αγγέλους.

Κι αφού συνήθισα σιωπές να καταπίνω
κι είμαι μου λένε μια περίπτωση μοιραία
σαν Παναγιά θα τη γεννήσω δίχως κρίνο
να τη σταυρώσουμε όπως άλλοτε παρέα.

Μα όταν ανοίξουν της ζωής μας το κιτάπι
αυτή με τα άσπρα της θα βγει να σεργιανίσει
και ‘μεις νεκροί από καιρό δίχως αγάπη
θα’ χουμε κιόλας έναν θάνατο κερδίσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-10-2014