Νιφετός

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το : ΄Διαφωνία για τον ήλιο κάποιου Ιούνη'.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νιφετός.

Όλο και πιό γρήγορα ο ορίζοντας χαμηλώνει,
όλο και πιό πυκνά δάκρυα θολώνουν την όψη των άστρων..

Τι κι'αν άνοιξη και φωνές παιδιών ;
τι κι'αν λιγοθυμάς ακόμα στην ομορφιά
των ανθισμένων κοριτσιών,
μαζύ με τα γιασεμιά και τους υακίνθους ;
Πάντα στ'αυτιά σου η ηχώ μακρυνής καμπάνας,
ασταμάτητοι χτύποι τσεκουριών πάντα..
και'κείνος ο ανατριχιαστικός θόρυβος της πτώσης..

-Αχ! έτσι ακροπατεί απρόσμενος,
ξενομπάτης νιφετός στην άνοιξη..
σαν ανελέητος φονηάς και κλέφτης,
φερμένος από αλλόκοτη ομίχλη!
σου ψιθυρίζουν ο ερειπωμένος νερόμυλος,
η λίμνη και οι στοχασμοί των νερών της
για σκιές παλαιών 'πολεμιστών' ,
'πολιορκίες', 'νικητήρια' , 'ήττες' ..τόσες 'ήττες'! ,
κι'εκείνο το 'θυμάσαι; ' πάνω στον αχνό ασβέστη,
απ'το χέρι αγαπημένης, πού'χε δυό άστρα για μάτια
και πετούσε,πεταλούδα,στα κλωνιά
άγουρου, αλλοτινού καιρού..

Τόση φασαρία γιά'να τίποτε..
γιά'να κομμάτι ανέμου που δραπέτευσε
στα μαλλιά ναυαγισμένης θάλασσας..[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-10-2014