Στερνή γνώση

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γίνεται άκαρδη η γλώσσα σαν γερνά,
μισεί με πάθος όσα τρόμαξε να αγγίξει
σαν ήταν νέα, άμυαλη και δροσερή,
πριν με την ματαιότητα που κουβαλά να φρίξει.
-Πονάς, καλή μου;
Άρα είμαι ζωντανός...
Με μια σπρωξιά στο παρελθόν ποιος θα με ρίξει;-.

Είναι άχρωμα τα μάτια που φορώ,
σαν χαμαιλέοντας να κρύβομαι στο γκρίζο,
γέροντας πια, απόκληρος των στεναγμών,
ούτε τις λέξεις μου δεν ξέρω πια να ορίζω
-πες μου, θυμάσαι
που μ'αγάπησες πολύ;
Πάνε αιώνες μα όσο ζω θα στο θυμίζω-.

Δεν στάζει πια ένα δάκρυ ζωτικό
και τα χαρτιά μου έχουν τώρα πια στεγνώσει,
μα πώς μπορείς εσύ, με δάδες και καρφιά
να μου σκαρώνεις μια θυσία για να με σώσει;
-Τα χείλη τρέμουν
μα τα δοντια δεν τολμούν
να σε δαγκώσουν δυνατά, στερνή μου γνώση...-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2014