Aναπάντεχο

Δημιουργός: Ευοίωνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ.

Πλατειά ήταν η Θάλασσα, μωρό που μπουσουλούσε.
Αγέρας την συντρόφευε άγγελος μαζί και σκύλος.
Τα ψαροπούλια γλίστραγαν με τα ανοικτά φτερά τους.
Ανέμελα Υποτακτικός και ακόλουθος
Στα ξάρτια βιώνοντας σκιά τηνχαραγμένη μου έπλεα ρότα.

Ξάφνου.. έγινε ο Θόλος σίδερο και το Άστρο του μολύβι.
Η Θάλασσα σηκώθηκε όρθια στην αμμούδα.
Υγρός αέρας άπνοα τα στήθη βασανίζει.
Αδιάκριτοι ήχοι, βοερά τα τύμπανα κτυπάνε.
Τα μάτια όσο διάπλατα θωρούν ερεθισμό δεν βρίσκουν .

Τα ξάρτια κουρελιάστηκαν σπασμένο κρατώ Βελόνι.
Της άγκυρας το σίδερο χαμένο από την πλώρη.
Τσερνίκι ακυβέρνητο, είδωλο της ψυχή μου.
Κούρσεμα απρόσμενο το σώμα κενό ..αμπάρι .
Ψάχνω σε αιθέρες σε αφρούς αυτά που έχουν σκορπίσει.

-Της αξιοπρέπειάς ,τη γυαλιστερή Αρματωσιά.
-Το επάργυρο της Προκοπής πολύτιμο Εξάντα.
-Το Πρόσφορο κληροδότημα πού είναι ακριβό βραχιόλι.
- Tα Φτερωτά Μοναδικά των ονείρων ,τα Σανδάλια.
-Σημαία αιθερόβατη της σκέψη παραστάτη .

Στο χρόνο μήνυσα όσο ήθελε, παρέα να τον έχω.
Στα στοιχειά γυμνόστηθος τα μπράτσα μου προβάλλω.
Τις φλέβες κρατώ μαστίγιο, ρόπαλο το Βελόνι.
Σύμμαχους τα πετούμενα ,Θαλασσινά- Γοργόνες.
Δύναμη το πείσμα η οργή , άγρια που τα θρέφω.

Τώρα αδίστακτος Θηρευτής, Αετός-Σκυλόψαρο και λύκος.
Στην διεκδίκηση ρίχτηκα για ότι μου ανήκε.
Άρπαγας μα νικητής, σώος, αδιάφορο λαβωμένος.
Με τα κομμάτια μου κατάσαρκα όλα η κάποιο τυχών λήψη.
Τον Φοίνικα θα επικαλεστώ, παιδί του να το κάμει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2014