Στης στοργής τα στοιχειωμένα

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

http://youtu.be/RGkPw6lYYmI

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποτέ δεν άφησες να μπει
στα έγκατά σου λίγο φως
και αυτή η μήτρα η σκοτεινή
γέννησε εμένα...
Κι έτσι απόμεινα παιδί
που κυνηγά το "τι και πώς",
λουροδεμένο στης στοργής
τα στοιχειωμένα.

Μέγγενη, αγάπη και αγκαλιά,
πελώρια αγάπη, δυνατή,
και σκοτεινή όπως τα σκούρα σου
τα μάτια...
Τι κι αν με αγάπησες πολύ,
πίκρα η μιλιά σου και χολή,
για όσα δεν τόλμησες να πάρεις
μονοπάτια...

Λες και όλοι γύρω σου είναι εχθροί,
δόλιοι, κακοί και μοχθηροί,
κι εσύ μονάχα είσαι άξια
να τους κρίνεις...
Από παιδάκι σου μιλώ
μα είναι το βλέμμα σου θολό,
κι ό,τι δεν νιώθεις σαν θεριό το καταπίνεις...

Κι εγώ που πάλεψα πολύ
να σε γνωρίσω μια σταλιά,
νιώθω σαν κούκλα στα γυμνά σου
σκαλοπάτια...
Μια μάνα, κόρη κι αδερφή,
μια το σφυρί, μια το καρφί
είμαι κι εγώ,
βρες με... στα χίλια σου κομμάτια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2014