Γαλήνη

Δημιουργός: Yol

"...Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ' αδύνατο - κρατάω στο χέρι το κλειδί..." (ε)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τραβώ τα γκέμια, ξεπεζεύω από της Γης την πορεία
βουτώ και πέφτω στ' ουρανού τα νεφελένια τοπία

Γιατί να ζω βήμα βήμα, αφού μπορώ να πετώ;
Γιατί να πνίγομαι στην όχθη; Αφού αγαπώ το νερό!

Δεν ψάχνω πια μακρυά, μήπως και βρω τη γαλήνη
τη νοιώθω μέσα στης ανάσας μου την ήρεμη δίνη

Είμαι στο τώρα, στο εδώ, ξεχνώ το πριν, το μετά
Είμ' ένα πράσινο φως, μια σμαραγδένια σκιά

Μ' ονειροστρόβιλο φτάνω ως του απείρου την πύλη
και κάνω κούνια σαν παιδί στου φεγγαριού την καμπύλη

Γίνομαι άνεμος, ήλιος, κοραλλένιος βυθός
ό,τι λαχτάρησα πολύ και μου κρυβόταν διαρκώς

Δε με τρομάζει ο χρόνος, θα 'μαστε φίλοι αιώνες
γιατί είμ' ακόμα το παιδί με τους γδαρμένους αγκώνες,
που δεν το νοιάζει να πέσει, και που μου λέει "Mην ξεχνάς:
Δρόμο δε γίνεται να κόψεις για κει που αξίζει να πας."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2014