Έτσι, λοιπόν

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Για εκείνους που ξεχνούν από πού ξεκίνησαν και εθελοτυφλούν μπροστά στον ανθρώπινο πόνο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έτσι, λοιπον,
μείναμε εδώ να κοιταζόμαστε εμείς,
απορημένοι σαν φτωχοί ιθαγενείς,
που τους εφόρτωσαν θεών αλλότριων κρίματα...

Μα σε ρωτώ,
ποιος ιερέας και ποιος δήμιος είσαι εσύ
που δίνεις χάντρες και μια εξήγηση μισή
σε όλους εμάς, σαν μας τσακίζουν τα διλήμματα ;

Προς το παρόν ("Μαμά, κρυώνω...")
δεν μας χωρεί τούτος ο χρόνος,
προς το παρόν ("μπαμπά, μη φεύγεις...")
είναι το μέλλον μας
απόν.

Έτσι, λοιπόν,
σφίγγεις τα δόντια μην τυχόν και θυμηθείς,
πώς είναι η πείνα του κορμιού και της ψυχής,
αφού όλα τούτα δεν χωρούν πια στο ντουλάπι σου.

Κι όμως, σαν χτες
ηταν που γύριζες κι εσύ μες στους σταθμούς,
προορισμό ζητώντας, κι όχι αριθμούς,
και δυο κουρέλια να ζεστάνεις το κρεβάτι σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-11-2014