Δυο καφέδες

Δημιουργός: Δήμητρα

πάντα θα 'χουμε κάπου να πάμε όσο ο ένας τον άλλο αγαπάμε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δυο καφέδες ζεστοί στη βεράντα
και συζήτηση γύρω απ' τα πάντα
που μας πάει στ' αλήθεια η ζωή μας
τελικά πόσο είναι δική μας
γιατί χρόνια μας τρώει το θηρίο;
Τρέχω φέρνω κουβέρτα για δύο
με 'σένα αντέχω του κόσμου το κρύο...

Δυο καφέδες ζεστοί και να βρέχει
μη φοβάσαι η τέντα αντέχει
μ' απο κάπου ακόμα κι αν μπάζει
εμάς μάτια μου τι μας πειράζει;
Χρόνια τώρα σε μπόρες μπλεγμένοι
μάθαμε πια και να ζούμε βρεγμένοι
τα ρούχ' αλλάζουν, η αγάπη μας μένει...

Δυο καφέδες ζεστοί, μη φοβάσαι
φίλησε με, το χέρι μου πιάσε
κι αν ακόμα μας πάρουν το σπίτι
τα κλειδιά, το μπετόν, τον γρανίτη
όσο ο ένας τον άλλο αγαπάμε
πάντα θα 'χουμε κάπου να πάμε
στα σκοτάδια μας φως να σκορπάμε...

Δυο καφέδες ζεστοί, λίγες λέξεις
θα αντέξω σε όλα αν αντέξεις
σ' αγαπώ πιο πολύ απο πρώτα
κοίταξε με, τα μάτια μου ρώτα...
Απ' την αρχή θ' αρχίσουμε πάλι
για να δούμε η ζωή που θα βγάλει
δες το σαν ευκαιρία μεγάλη!

Δυο καφέδες ζεστοί, ξημερώνει
βγαίνει ο ήλιος, η νύχτα τελειώνει.
Τα παιδιά άλλη μια δεν ξυπνάνε
στο σχολείο θ' αργήσουν να πάνε.
Μ' αγκαλιάζεις πριν φύγεις, γελάμε
ό,τι αξίζει σφικτά το κρατάμε
πάντα θα 'χουμε κάπου να πάμε
όσο ο ένας τον άλλο αγαπάμε...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2014