Fishing by Alicia Stallings - To ψάρεμα

Δημιουργός: kapnosa-v-ainigma

Πάρα πολύ όμορφο σονέτο...πραγματικά απόλαυση...μακάρι να το έκανα να ρέει...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

The two of them stood in the middle water,
The current slipping away, quick and cold,
The sun slow at his zenith, sweating gold,
Once, in some sullen summer of father and daughter.

Maybe he regretted he had brought her—
She'd rather have been elsewhere, her look told—
Perhaps a year ago, but now too old.
Still, she remembered lessons he had taught her:

To cast towards shadows, where the sunlight fails
And fishes shelter in the undergrowth.
And when the unseen strikes, how all else pales
Beside the bright-dark struggle, the rainbow wroth,
Life and death weighed in the shining scales,
The invisible line pulled taut that links them both.


«Το ψάρεμα»

Οι δυο τους στέκονταν στο κέντρο του πουθενά μες στο νερό,
Το ρεύμα γλιστρούσε γύρω τους γρήγορο κι ήταν κρύο
Ο ήλιος κάθετος αργοχρύσωνε τον ιδρώτα και των δύο
Κάποτε, ενός πατέρα και μιας κόρης , ένα καλοκαίρι σκυθρωπό.

Ίσως αυτός να μετάνιωσε που την είχε συνάξει-
Θα περνούσε καλύτερα αλλού αυτή, το έβλεπε στο βλέμμα της -
Ίσως πριν από ένα χρόνο , μα τώρα ήταν πολύ γέρος -μα αίμα της.
Ακόμα θυμόταν τα μαθήματα που της είχε διδάξει:

Να ρίχνει αντίθετα απ τις σκιές, εκεί που το φως χάνεται του ήλιου
Και τα ψάρια βρίσκουν καταφύγιο στα κινούμενα φύκη
Κι όταν αθέατα επιτίθενται, πώς όλα τα άλλα ωχριούν
Μπροστά στη φαιοσκότεινη μάχη, του ουράνιου τόξου τ’ αγαλίκι,
Η Ζωή και ο Θάνατος σε λαμπερές κλίμακες αν ζυγιστούν
και τεντωθεί το αόρατο νήμα που ορίζει αυτό που τους ανήκει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2014