Κατά τον δαίμονα εαυτού

Δημιουργός: Sui generis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Προχωρούν με βήματα βαριά στην σκόνη των αλόγων
ετών παραδομένων σε μαρμάρινων μνημείων διδαχές
κι ανασταίνονται καθώς υγραίνω τα μαλλιά τους
μ'ανθόνερο ενυπνίων και προσμονής.

Ξημερώνει και βλέπω τις σκιές τους μεγαλύτερες.
Σάμπως να εθέρισεν η ευταξία της ομοιότητας
της άδοξης νεότητος την ξεραμένη αλκή
κι ασθενικοί, λιπόσαρκοι και μόνοι
στοιχειώνουν την ανάγκη μου γι'ανθρώπους.

Φόβοι που πέθαναν λιγάκι αργά
και τους γνώρισα με τα μικρά ονόματά τους,
πάθη που πέθαναν λιγάκι αργά
και με μεγάλωσαν στα γόνατα.
Δαίμονες που απέτυχαν να με σκοτώσουν
κι ίσως πολύ να'χω αργήσει να πεθάνω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2014