Το παλιό περιδέραιο

Δημιουργός: Κοιτάζω μ(προ)στά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άπλωνα εκβιαστικά δίχτυα
για να μαζέψω γύρω μου
άτομα αφύσικα πολλά.
Λες κι ήταν χάντρες ευτελείς
σε περιδέραιο κενό.
Λες και τα άρρηκτα ασύνδετα
συνδέονται ποτέ.

Τα μάτια τους μιλούσαν άλλη γλώσσα.
Παγκόσμια κι υπερδιαχρονική.
Απόλυτα απορριπτική
για ό,τι πρόσφερα ή για ό,τι στερούσα.
Κάποτε άλλαζα προσέγγιση.
Χάριζα κάτι αυθεντικά αισθήματα,
να τα ρίχνουν επάνω τους τα κρύα βράδια
των προσωπικών χειμώνων τους.

Τότε ήταν που χάθηκαν.
Σκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους.
Ή μάλλον όχι.
Εγώ τους σκόρπισα.
Γιατί με τον καιρό εντοπίζω
παραφωνίες μου θολές.
Ξεμπερδεύω το όποιο ομιχλώδες τοπίο.
Τώρα πια το εμπέδωσα.
Κανένας και τίποτα δεν μας ανήκει.

Υ.Γ. Να θυμάμαι να δίνω όσα αντέχουν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-11-2014