Εξομολόγηση

Δημιουργός: λουκι-λουκ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στιγμές σαν και αυτές, το μυάλο μου αγγαλιάζουν μνήμες καθοριστικές.
Απο τη απαρχή της αντιληψιακής μου διαύγειας βρισκόμουν μετέωρος
ανάμεσα σε ηθικά διλλήματα.Στην άββυσο αυτης της ερημιάς απομωνομένος,καταχωνιασμένος
απο την τύχη μου απομακρυσμένος δειλά-δειλά σκότωνα φίδια που πλησίαζαν ο,τι στη σκέψη μου
στοργίκα εκολάπτονταν.Ασχήμιες που τις ακρωτηριάζω για να πάψουν να κινούνται
άλλωτε τις πνίγω χρησιμοποιόντας το κουφάρι τους ως σημαδούρα στον ωκεανό μου
ώστε απο 'κει να μην ξαναδιαβώ.Πολλές τις καίω, σκορπίζοντας την στάχτη τους απο κορφές βουνών
μη φοβούμενος τα κατάμαυρα συννεφά τους μιας και οι ουρανοί μου αδιάκοπα διαστέλλονται.Τις πιο
σπουδαίες τις σταυρώνω, δείχνοτας έτσι την μόνη εκτίμηση που μπορω σε εναν σταυρό.Η ασχημοκτονία
εχει πολύ αίμα ακόμη .. δεν εχω διαπράξει ολα μου τα εγκλήματα.Μερικές φορές αναρωτιεμαί, ίσως για
αυτο το λόγο να μην σε συγχωρούν αλλά αντιθέτως να σε φθονούν , ίσως διότι λίγοι μπορούν να γίνουν δήμιοι
των μειονεκτημάτων τους, αδίκιμα αδικαιολόγητο για τους δειλούς που απο παιδιά μάθαν να έρπονται
μονίμος σε ριχά λασπόνερα.Ε, λοιπόν εξαλείφω την στειρωμένη τους αντίληψη και τν σερβίρω γνωρίζοντας
πως ποτέ δεν θα την χωνέψουν.Σημασία εχει πως για μένα μικραίνει το κακό, πολύ καλά θυμάμαι την στιγμή
που με τις ακτίνες του ήλιου έκοψα στη μέση τον καταγάλανο ουράνο επιτρέποντας στα δείνα να καταποντίσουν
το κορμί μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2014