Έφεση -ε-

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στιχάκια κουσουρλίδικα, ριγμένα στο Καιάδα,
τις νύχτες δραπετεύουνε, από μια χαραμάδα.
Με θράσος απερίγραπτο, ζητάνε νέα δίκη,
συνήγορου παράσταση και ρίμας δεκανίκι.

Πως να τα υποστηρίξω με πιασάρικο ρεφραίν :
Στο πανέρι με τις ρίμες, δεν υπάρχουν πια σατέν !
Ξοδευτήκανε για σένα,
όταν παραμίλαγα
κι έγραφα ζαχαρωμένα
δεκαπεντασύλλαβα.


Δυο-τρία που ξεχώριζαν, μπορεί και να τα δώσω,
μια ευκαιρία δεύτερη, μπας και τα διασώσω.
Ας είναι αλανιάρικα, ας είναι λίγο σόκιν,
θα στα σερβίρω κούκλα μου, με φράκο και με σμόκιν.

Δεν θα τα υποστηρίξω με πιασάρικο ρεφραίν.
Δε χρειάζονται δαντέλλες, με φιογκάκια και σατέν.
Σαν τ' ακούς θ' αναστενάζεις
και θα ανταριάζεσαι,
στους μηρούς θα μπιμπικιάζεις
θα αυτοθαυμάζεσαι !


Τα δυο υμνούν τα 'πέροχα και κραταιά κανιά σου,
που έχουν ακροκέραμο, τη σφριγηλή κοιλιά σου.
Στο τρίτο περιγράφεται καλά, το πως γκαζώνεις,
με κείνα τ' ακατάληπτα λογάκια σαν τελειώνεις.

Δε χρειάζετ' όπως βλέπεις, το πιασάρικο ρεφραίν,
με δαντέλλες, σκουλαρίκια και φιογκάκια 'πο σατέν.
Τ' άκουσες κι αναστενάζεις,
ξέρω, ανταριάζεσαι,
στους μηρούς σου μπιμπικιάζεις
και αυτοθαυμάζεσαι !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-12-2014