ποτε επιτελους

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

πότε επιτέλους κι εγώ θα ζήσω
εγώ που λέγομαι δόλιος αρνητής
γιατί δεν δέχτηκα ποτέ μου να μεθύσω
με τ'αφιόνια μιάς άνοιξης απατηλής

μα για ποιάν άνοιξη μιλάω
και τραβιέμαι σ'άλλες εσχατιές
απ'την κόλαση παράφορος γυρνάω
δίχως νάχω μήτε μοιραίες ενοχές

γνώρισα το μαχαίρι της ερημιάς που ουρλιάζει
μες στο βάραθρο του στήθους
ξύπνησα στο αίμα μου να βράζει
σαν ανέβασα απ'τ'άδυτα του μύθους

χάζεψα τυφλός το χιόνι ερώτων φλογερών
κι άντεξα την παγωνιά σα γηραλέο αγρίμι
κουβάλησα το δείλαιο ανθρώπων μακρυνών
και σφάχτηκα σαν αμνός πριν γείρω άσημο ψοφίμι

άνοιξα τα συρτάρια το μέλλον μου να βγεί
μυρισα φάρμακα,θάνατο και σκόνη
και νοστάλγησα μιάν άλλη χαμένη εποχή
που την ακούω το βράδυ το νού μου να καρφώνει

κι όμως καθώς γυρίζει ο τροχός χαίρομαι κανονικά
τώρα που ξέπεσα κρεμάμενος στο αόρατο μου ρήγμα
όσο κι αν η στάχτη δυναστεύει την καρδιά
σκαρώνω τα καινούργια μου φτερά λίγο νάναι το πλήγμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2015