Λεκές από μελάνι

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Καλή εβδομάδα σε όλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μελάνι γύρευα να στάξω, μα δεν είχα,
να μασκαρέψω το αίμα που έτρεξε στον δρόμο...
τον δρόμο εκείνο του χαρτιού, λεπτό σαν τρίχα,
που όμως χωρεί και την αγάπη και τον πόνο.

Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά κι όταν τ' ανοίγω,
βλέπω στην πλάτη σου δυο μάτια αγριεμένα...
Απ' τα γραμμένα δεν αντέχω να ξεφύγω,
γιατί όσα σβήνω από χέρι είναι χαμένα.

Μα εσύ, γερμένος σε μια μπάρα,
σβήνεις τις λέξεις σαν τσιγάρα,
ούτε ακούς ούτε διαβάζεις,
με τους Θεούς στοίχημα βάζεις
πως θα λυγίσω με την πρώτη αφορμή...

Κρατώ στο χέρι μου χαρτιά τσαλακωμένα,
τριάντα αργύρια κοστίζει η σιωπή μου...
Μα το φιλί που δεν σου δίνω είναι για ' μένα
η μόνη ελπίδα και η στερνή η προσμονή μου.

Δεν ειν' μελάνι, είναι αίμα
αυτό που ξόδεψα για 'σένα...
Μες στης σιωπής σου το κιτάπι
η λεκιασμένη μου αγάπη
τα λέει όλα... μη δειλιάσεις, είμαι εκεί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2015