Πεθαμένη μελωδία

Δημιουργός: tati_sah

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

 
Ξύπνα κάθε μέρα και κοίτα ποιόν έχεις δίπλα,
πες πως αγαπάς ένα ρεμάλι.
Κοίτα το φρικιό στον καθρεύτη κάθε μέρα,
δεν είσαι εσύ είναι η δικιά σου ζάλη.
Μην χάνεσαι στον ορίζοντα,δεν συμφέρει το βλέμμα κάπου να σταματά,
Κρύβονται εκπλήξεις γύρω σου και δεν το βλέπεις
κοίτα πάνω πιο ψηλά.
Μην πιστεύεις αυτούς που σε πιστεύουν,
η αμφιβολία πάντα καραδοκεί,
θα'ναι αυτοί που σε πουν αθώο,
μα δεν βλέπουν τι γράφει το άδειο σου χαρτί.
Σπάνε και οι χορδές,η κιθάρα κουρασμένη 
δεν μπόρεσε να καλύψει την σιωπή.
Οι νότες γίναν λέξεις και οι λέξεις προσευχή,
η προσευχή έγινε κλάμα και το κλάμα μουσική.
Ανόητοι ποιητές που λέτε "οι αγάπες δεν πεθαίνουν",
οι αγάπες που πεθαίνουν γίνονται φωτιά.
Είναι η φλόγα που καίει στα μάτια σου ζωή μου,
δεν έχω θέση στην δική σου την καρδιά.
Αλλη μια νύχτα που περνάει,ώρα πια να φεύγω,
σε είδα έστω από μακριά.
Πριν να δω τον ήλιο σου φωνάζω
"βαρέθηκα να σπάω κάθε βράδυ του τάφου μου την κλειδαριά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2015