Lúcia

Δημιουργός: Dimitri Favvas

Τα μέρη όπου έζησα, τους φίλους όπου έκανα όλα τούτα, τα ξαναζώ σ' ένα "στρενό προσκύνημα" τουλάχιστον όσο προφτάσω. Αυτό είναι και το νόημα αυτής της συλλογής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]Στην πόρτα του παράδεισου έφτασα μα δεν μπήκα
γιατ’ έχω μια ελεύθερη κι αδάμαστη ψυχή
και μέσα στον παράδεισο αν έμπαινα θα είχα
την πόρτα της εξόδου μου παντοτινά κλειστή

και μέσα στον παράδεισο γαλήνη κι ηρεμία
θα ήταν ασυμβίβαστες χωρίς την διαφορά
και η ρουτίνα σίγουρα θα έφερνε ανία
χωρίς τον πόθο, τ’ άγνωστο, τη λύπη, τη χαρά

και τώρα ο παράδεισος με ένα μέτρο χώμα
σε σκέπασε και κράτησε την πόρτα του κλειστή
κι εγώ από την κόλαση που τριγυρνώ ακόμα
ένα λουλούδι έφερα αλλά δεν θα το δείς

και όπως τότε στέκομαι δυο σπιθαμές μακριά σου
ο όρος που σεβάστηκα ως τη στερνή φορά
κι είδα το δάκρυ πούτρεξε στα ροδομάγουλά σου
σαν είδες ο παράδεισος ότι δεν με κρατά.
[align=center][B]


[align=left]Ήταν το σύμβολο της γαλήνης, της ηρεμίας και της αγνότητος. Ποτέ δεν την άγγιξα. Καθόμαστε στο ίδιο παγκάκι, δυο σπιθαμές ο ένας από τον άλλο[align=left]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-03-2015