Δάκρυα αγάπης

Δημιουργός: Νίκος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθώς έβλεπα το πλοίο να σε παίρνει μακρυά μου
ένιωθα αυτό το σφίξιμο στην καρδιά
σα να γκρεμίζεται ο κόσμος γύρω μου..
Εγώ καθόμουν εκεί ψηλά πάνω απ' το βράχο
στο ασβεστωμένο πεζούλι της εκκλησίας
Πώς άντεχες αλήθεια ν' απομακρύνεσαι ;
Πώς βάσταγα να σε κοιτώ να φεύγεις ;
Κι ήταν τόσο πρωί...
Χάθηκε το πλοίο, μια κουκίδα στον ορίζοντα
δεν ήθελα να δώ και να μιλήσω σε κανέναν
Όχι εκείνη την ώρα τουλάχιστον !
Γύρισα στο άδειο σπίτι με βήματα βαριά
το κρεββάτι ήταν ακόμη ζεστό απ' τα κορμιά μας,
ξάπλωσα άδειος και ξέπνοος
κι όταν με πλημμύρισε το άρωμά σου
που είχε ποτίσει τα σεντόνια
ξέσπασα σε λυγμούς απ' την έλλειψη.
Με τον πόνο της απουσίας μετριέται η αγάπη ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-05-2004