Αν μπορούσες να πλησιάσεις την αναπνοή μου

Δημιουργός: zentikes, Αλεξανδρος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

.[B][I]Σαν καμπάνα που την κτυπάει ένα γυμνό κορίτσι
Σαν ένα ποτήρι κρασί που σπάει με δύναμη στον τοίχο
Σαν την σκέψη που φεύγει και γυρνά σε άγνωστες αυλές του μυαλού
Σαν κίνηση που δεν μπορείς να την σταματήσεις όσο και αν το διατάζει ο νους
Σαν φιλί που ξεκίνησε την διαδικασία και δεν μπορεί πλέον να αναιρεθεί
Όσο πιο κοντά έρχονται τα χείλη τόσο πιο δυνατή η έλξη
Και συ να θέλεις εγώ και εγώ να γίνω εσύ
Χωρίς γραμμές να ξεχωρίζουν τα κορμιά
Αν μπορούσες να πλησιάσεις την αναπνοή μου θα έπεφταν οι γέφυρες
Και εκεί κοντά στην ανάσα μου θα έμενες έκπληκτη από το πόσες εικόνες περνούν απ το μυαλό μου
Συχώρα με αν δεν μπορώ να στο δείξω
Εκεί στο πάτωμα είναι πιο κοντά ο ουρανός μου
Στο πάτωμα
δυο πατώματα πιο κάτω ανάμεσα σε χυμένο κρασί σε σπασμένα γυαλιά διπλά στις παντόφλες σου
Μεσάνυχτα
Μεσημέρι
Απόγευμα
Πρωί
να νιώθω πως σ αγγίζω
οι δαίμονες κάτω απ το δέρμα μου με παρακινούν να προσευχηθωώ
προσεύχομαι
δοκιμάζω κατά βούληση τα μπουκάλια
έτσι προσεύχομαι μέχρι να ξαναπέσω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-05-2015