Θλιμμένη Αμαλιάδα

Δημιουργός: Κάλφας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην αχαμνούλα την αυλή σαρωματιά κοντέσα
‘λυχτάνε τα σκυλάκια σου στην ποτισμένη γλάστρα
διαόλου ξόρκι ο απήγανος και πιπεράτη πάστρα
κι είπε ο Θεός στον κάλφα του να σε φωνάξει μέσα.


Σα γιασεμί του δειλινού ο γερασμένος μίσκος!
Τριαντατρία χρόνια, λυγερή, στου σερνικού τη μοίρα,
- μαυροφορούσα μου Βγενιά - μαθές και τόσα χήρα.
Χώμα βαρύ του Γιώργη σου, μα αλαφρύς του ο ίσκιος.


Το ζάλωμα δε σκιάχτηκες με συννεφιές και ξύλα,
κυρά και μόλογο ποτέ στη γειτονιάς το στόμα,
μα ότι ‘σουνα αρχόντισα το μολογάν ακόμα
τα πρωινά οι βασιλικοί στης τσετσεκιάς τα φύλλα


Αερικό μου, πέρασε στον κότσο τις φουρκέτες
κι έλα να μ’ εύρεις στ’ αχουριού τα έρημα σαΐτια,
στην αγορά με δρασκελιές τριζάτες στα χαλίκια,
στ’ Άγιου- Νεκτάριου, Κυριακές ,την Παναγιά ικέτης.


Όταν σε ξεπροβόδιζαν- αχ ξενιτειάς μου άχτι!-
γλυκιά μου, μα τι βάλσαμο στου κόσμου τα ρουθούνια
…κι οι μέλισσες που σ’ αγαπούν σηκώθηκαν μιλιούνια,
όπως τα πόδια σου άγγιξαν τη ρίγανη του φράχτη!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-08-2015