Τέτοια λέγε Πολυχρόνη

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Καφενειακές παροτρύνσεις.......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"..Νά 'ξερες πόσο θά 'θελα να ήμουν ο Φειδίας
κι όχι ο δευτερότοκος γιόκας της Ευανθίας,
να το αποθανατίσω το κορμί σου το στιλπνό,
πά' σε μάρμαρο της Θάσου
κι έτσι η κορμοστασιά σου,
στους αιώνες των αιώνων, νά 'ναι μέτρο και σταθμό..."

"..Ποια απ' τις δυό θα τόλμαγε, Λαϊδα είτε Φρύνη,
νά βρει τόση αυθάδεια, δίπλα σου να συγκρίνει,
τα πανέμορφά σου κάλλη, στη δική της ομορφιά ;..
Με τη πρώτη ευκαιρία,
κάνε αίτηση στο Δία,
ότανε θ' αδειάσει θέση, να σε πάρουν για θεά !.."


-Τέτοια λέγε Πολυχρόνη, να ανάβει, να κορώνει,
σαν το βούτυρο το φρέσκο, μπρος στα πόδια σου να λειώνει...


"..Λίγο μυαλό περσότερο, σαν και του Αρχιμήδη,
νά χα μωρέ αγάπη μου, θα στό 'χα ντύσει ήδη,
παν' ως κάτω το τσαρδί σου, με μπριλάντια και χρυσό,
του Μπαχρέιν η σουλτάνα
κι η Αγγελοπούλου Γιάννα,
να το βλέπουν και να λειώνουν, απ' του φθόνου το χτικιό.."

"..Αχ, ο Θεός μ' αδίκησε, δε μ' έκανε Ντα Βίντσι,
χίλια βαρούλκα νά 'παιρνα, νά 'φτιαχνα ένα βίντσι,
και να μεταφέρω μέσα απ' τα βάθη τ' ουρανού,
δώδεκα μικρά φεγγάρια,
να τα βάλω γι' αγκωνάρια,
στα θεμέλια του δικού σου, του καθεδρικού ναού.."


-Τέτοια λέγε Πολυχρόνη, για να σε φαντασιώνει,
στη κρεβατοκάμαρή της, όταν θα κοιμάται μόνη...


"..Τι όμορφα που θά 'τανε, νά 'μουν εγώ ο Νεύτων
κι ας ήμουνα λατρεία μου ξανθόψειρα, ως Τεύτων,
της 'λαφρύτητας το νόμο, πρώτος να τον βρω εγώ
κι ότανε τον πατεντάρω,
δυό παπόρια ν' αγκαζάρω,
να πηγαίνεις κρουαζιέρες, σ' όποιον θες ωκεανό.."

"..Είτε στρατάρχης νά 'μουνα, σαν και τον Βοναπάρτη,
νά 'σουν Ιωσηφίνα μου και για δική σου πάρτη,
έφιππος να είχα φθάσει, μέχρι το Βλαδιβοστόκ
κι απ' το Σινικό το τείχος,
όλα τα κοτρώνια δίχως
μιαν εξαίρεση να τά 'χεις, να σου βρίσκονται για στοκ.."


-Τέτοια λέγε Πολυχρόνη,για να σε φαντασιώνει,
στη κρεβατοκάμαρή της, όταν θα κοιμάται μόνη...




( Έχει και συνέχεια, αλλά είναι λίγο ..σόκιν..
Να την βάλω ; .... Εσείς θα μου πείτε...)

(Αφού επιμένετε, (Λυδία, άηχος,Σοφίτσα..), το βάζω..)



"..Πιο καλά όμως θά 'τανε, νά 'μουνα ο Δαρβίνος
νά 'βρω εντός μου τ' άρρωστο, καλά κρυμμένο κτήνος,
πού 'ναι σαν Χόμο Ερέκτους κι αφυπνίζεται σαν λες:
"- Πάρε με και από πίσω.."
Θέλω να το μελετήσω
και να γράψω και για δαύτο, τέσσερις διατριβές.."

"..Είτε να είχ' αγάπη μου, δάσκαλο τον Βολταίρο
κι επαναστάτης νά 'μουνα, σα τον Ροβιεσπιέρο
κι όσους έχεις πάρει πίπα, πριν να σε γνωρίσω 'γω,
όλους να τους ευνουχίσω,
πριν να τους καρατομήσω,
για να μ' έχεις στη ζωή σου, ένα και μοναδικό.."


-Τέτοια λέγε Πολυχρόνη,να σ' ακούει, να καυλώνει
και σα βουτυράκι φρέσκο, μπρος στα πόδια σου να λειώνει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-08-2015