Αντίσταση

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

δίνω κλωτσιά στη θλιβερή του χρόνου ανέμη
που όπως γυρνά σφιχτά με δένει στις κλωστές της
που δε λυπήθηκε κανένα και ποτέ της
κι αφήνομαι να με φυσούν δώδεκα ανέμοι

δίνω στη μοίρα μου να πιει χολή και ξύδι
οι διδαχές της ήτανε του πεταμάτου
αν και το ξέρω είμαι ταγμένος του θανάτου
θα το αναβάλλω όσο παίρνει το ταξίδι

και παίρνω απόφαση να φύγω απ' τη σκιά σου
ζωή που μόνο δόντια μου 'δειξες και νύχια
-ένδειξη θάρρους ίσως ή όψιμη αλήθεια;-
κι αρνούμαι να παραδοθώ στα φόβητρά σου

κόβω τα χέρια πριν μ' αγγίξουνε του Μίδα
καλύτερα ευτελής πηλός παρά χρυσάφι
τις σκέψεις μου παγώνω φτάνει πια νισάφι
τα μάτια ανοίγω για να δω ό,τι δεν είδα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2006