Μονό σεντόνι (μη διαθεσιμο)

Δημιουργός: Spartinos, Νικολακάκος Γεώργιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όσοι ζούνε μόνοι,
σαν φωτιά στο χιόνι
σε μονό σεντόνι
πέφτει η προσευχή
ο καημός ζυγώνει
μπαίνει απ' το σαλόνι
σαν οχιά δαγκώνει
σώμα και ψυχή.

Μα τα κρύα βράδια,
μνήμες-μαύρα χάδια
μες στην άδεια κάμαρη
ρίχνουν τις σιωπές τους
στον πικρό καφέ τους
κομματάκια ζάχαρη.

Όλοι φεύγουν μόνοι.
Πότε ξημερώνει,
πότε σουρουπώνει,
πες μου ουρανέ;
Στης ψυχής την κόχη
έτοιμο ποιος το 'χει
το μεγάλο "όχι"
το μεγάλο "ναι";

Όλοι μας μονάχοι
στου θεριού τη ράχη
σαν παιδιά πιανόμαστε ,
πίσω δεν γυρνάμε
φεύγουμε, πού πάμε;
Σβήνουμε, χανόμαστε.
Μια φορά γεννιόμαστε...

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-10-2015