~* Πονεμένες ιστορίες *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

"η ποίηση είναι από το Α ως το Ω των αρετών" ! σε όλους τους "παράλληλους" στις "ζώνες" στον "μεσημβρινό" και σε όλες τις κάθετους όπου υπάρχει άνθρωπος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]


*~* Πονεμένες ιστορίες *~*
Αν καταστρέφεις τον πλανήτη
καταστρέφεις παράλληλα και άμεσα το μέλλον των παιδιών σου
και την συνέχεια τους.
Εξατμισμένα σύννεφα και οι φωτογραφίες θαμπές ...
από τη ρίγανη στο μεταίχμιο της υποκριτικής σοβαρότητας ...
η τυφλίτιδα χάνει τις αχτίδες της φορώντας τον πόθο τ' ανάποδα
ωστόσο τα νούμερα αυξάνονται ραγδαία δίπλα σου.

Πανομοιότυπα στου παρελθόντος τον εθισμό
έλκονται λες και θέλουν να τους προμηθεύσεις τη πρέζα τους
ενώ τους προτείνεις δε, αυτοκτονίες με κονσερβοκούτια
ή και με μεγάλη ποσότητα mesulid των εκατό και άνω.

Θα μου πεις "ποιητική αδεία" ....

Η υγιής ποίηση ποτέ δεν λέει, "ναι σε όλα"
"η ποίηση είναι από το Α ως το Ω των αρετών" !

Τα "όλα" συμπεριλαμβάνουν αρετές και εν γένη ανθρωπιά
"μα" συμπεριλαμβάνουν δόλο, χυδαιότητα, πώρωση
ανώμαλα ρήματα, σκοτεινές παροτρύνσεις
και γενικά φιγούρες από αναίσθητα συντρίμμια.

Πονεμένες ιστορίες ... φιλοσοφημένες κατρακύλες
προφίλ σοβαροφάνειας εν καιρό διακοπών ...
εμ βέβαια.
και ρωτώ ... ποιητική εκδίκηση ;
μια ποιητική τάση που μολύνει τον ορίζοντα ;

Τι σου είναι λιπών, αυτή η επιστήμη ...
ιατρική σου λέει ο άλλος
πως εξελίσσονται οι ελπιδοφόρες συνταγές
στη χροιά της ασυνειδησίας και της ευτελούς ασέλγειας
με πτυχίο και άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος
στον φαινομενικό εθελοντισμό καλυπτόμενες φύσεις
κι ο σύλλογος εθελοτυφλώντας εξασκεί το έργο
της σκοπιμότητας φορώντας τη μάσκα της άγνοιας ....

Που την κεφαλή κλίναι οι αμνοί το όχλου ;
που την κεφαλή κλίναι τα παιδιά σου και η συνέχεια τους ;

που την κεφαλή κλίναι η πονεμένη αγάπη ;
πως καταντά ο άνθρωπος με τόξο δίχως βέλη
δοκιμάζοντας την αλμύρα με τους κάλυκες της γλώσσας
κι αναρριγά φορώντας τον πόθο τ' ανάποδα ;

Τα όργανα παίζουν ρυθμούς πανηγυριώτικους
κι η κατανάλωση με τα ξίδια της εποχής θωπεύει
λερώνοντας ανεπανόρθωτα τα γαλανά νερά στο ακρογιάλι
που δεν δύνασαι να ξεπλύνεις την κακεντρέχεια σου ...

Μην ρωτάς λιπών ποιος καταστρέφει τον πλανήτη
μα ... η ευτελής επιστήμη που "εκδικείται" και φθονεί
τα ανθρώπινα συναισθήματα, καλυπτόμενη στη σοβαρότητα
και στο ποιείν καταστροφικό της έργο, με υπεροψία ...

Κι εσύ βέβαια που την επικροτείς δίχως στόχαση και κρίση
γλύφοντας με εθισμό την ουρά της.

Για κοίτα τους γλάρους και τα πτηνά του ουρανού
πως πετούν ψηλά, διωκόμενα και αυτά
από τις ορμονικές ενέσεις ...

Τοιουτοτρόπως σταμάτα να χαζεύεις
γράφοντας λογοτεχνικά υπνοβατικά πονήματα
η ποίηση σε θέλει με ανοικτό μυαλό
"ευπαρουσίαστη οντότητα" που να διεκδικείς
με σθένος το ( άνω θρώσκω ) και μην κιοτεύεις
να καυτηριάζεις τα κακώς κείμενα !

Δεν κάνεις μόνο εσύ όνειρα που δημιουργούν φτερά
"η ποίηση είναι από το Α ως το Ω των αρετών" !
σε όλους τους "παράλληλους" στις "ζώνες" στον "μεσημβρινό"
και σε όλες τις κάθετους όπου υπάρχει άνθρωπος ....
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-10-2015