Όταν ο Da Vinci ζωγράφιζε Αγίες

Δημιουργός: annaΤi, Αννα... (όχι του mw...)

χαχαχα.... επιτρέψτε μου να παίξω, κι εγώ... 8-Ρ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δυο άντρες εποθούσανε την ίδια την γυναίκα
Ο ένας την ελάτρευε κι ο άλλος την γλεντούσε
Κι εκείνη, έπαιρνε απ' τον καθένανε ό,τι μπορούσε

Ο ένας την επήγαινε το γέρμα να ρεμβάζει
Κι ο άλλος όπου έβρισκε μπαράκια εις το Γκάζι
Γυναίκα, βλέπεις, ονειρεύεται αλλά και διασκεδάζει

Ο ένας «μάτια μου γλυκά, μοιάζεις στην Παναγία»
Ο άλλος «τι παιδί 'σαι σύ, μαρτύριο κι ευτυχία»
Κι εκείνη, το δράμα της να ζει ωσάν θνητή κι αγία…

Ο ένας την Παρασκευή, ο άλλος το Σαββάτο
Κι οι εβδομάδες εναλλάξ, απ' τον Παράδεισο στον πάτο
Δεν είναι αυτή ζωή, ανάμεσα στον τίγρη και στον γάτο

Απόφαση παίρνει σκληρή, και σφίγγει το τσαντάκι
Τινάζει το μαλλί, με χάρη κι ομορφιά χτυπά το τακουνάκι
«Αντίο» λέει και στους δυο, «Δε γίνεται γλυκό χωρίς αλάτι»

Μα η ξανθιά, με το λιγνό κορμί και το κοντό μινάκι
Μπορεί να μην γνωρίζει δυο και δυο, μα κάνει παιχνιδάκι
Τυχαίο δεν ήτανε πως έλεγε και τους δυο… «Γιωργαάακιιιι….»

Και το 'ξερε καλά, η σήμερον η εποχή δεν έχει τσάμπα
Δύσκολο να βρίσκεις και Γιωργάκη και Γιωργάρα
Ρίχνει το λαχνό… στα φανερά να μοιραστούνε τη βδομάδα

Μία καρδιά που αγαπά παντοτινά ο δύστυχος Γιωργάκης
Τυφλός απ' το βραστό καζάνι τι να πει κι ο Γιώργος
Συμφώνησαν λοιπόν κι οι τρείς, πως είναι άτιμος ο κόσμος…

…..ώσπου να βρεθεί με τον Εφοπλιστή-Παρά, ο τρίτος Γιώργος….
Μια πιο χαζή, λιγότερο ξανθιά μα με ψηλό τακούνι
Και μια ολίγον χάλια, μα με χρυσή καρδιά ωσάν λουκούμι…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-05-2006