Καταιγίδα

Δημιουργός: faih

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

εχάθης σε ένα όνειρο καθώς η αυγή γελούσε
λησμόνησες το θάνατο και χάρισες γιτιές
στο ατέρμονο βασίλεμα όπου η χαρά δεν ζούσε
στον άηχο αναστεγμό που διέγραφε σκιές



επίστεψες πως θα αρνηθείς τα πάντα σαν αστείο
μα όταν χανεται η φρόνυση έρχεται η καταιγίδα
εφάνηκε και η χρυσαυγή , χάθηκε η λογική σου
και εκοίταζες αμίλητος τον δρόμο της αβύσσου


και όπως στον ορίζοντα πήγες να πεις αντίο
μετάνιωσες θανατερά για όλα τα ειπωμένα
και άρχισες φωνάζοντας να ψάχνεις τα γραμμένα
της μοίρας τα παράξενα άλυτα μυστικά

μνήμες σβησμένες τρόμαξες εικόνες να τις κάνεις
στο ίδιο σημείο κάποτε παιδί είχες τρομάξει
στη θέα ενός αναίτιου καβγά για λίγα αργύρια
ίδια με αυτά που σε έκαναν χρόνια να είσαι αλλού


εχάθηκέ το όνειρο καθώς η αυγή περνούσε
δεν άναψες όπως και χθες το φως στην κάμαρα σου
άνοιξες το παράθυρο και τρέμωντας ρωτούσες
πόσες αυγές θυσίασες στα ψεύτικα όνειρα σου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-05-2006