Πόρτες

Δημιουργός: koskan

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νύχτωσε κι η μοναξιά μου
στο σκοτάδι τριγυρνάει
με παρέα την καρδιά μου
στίχο στίχο τραγουδάει.

Τι να ψάχνει τι γυρεύει
με έναν αναστεναγμό
ο καυμός να την παιδεύει
πως να βρεί τον λυτρωμό.

Πόρτες χτύπησε η καρδιά μου
μα καμία ανοιχτή
άδεια πάντα η αγκαλιά μου
και κλειστή σα φυλακή.

Άραγε τι περιμένει
κάθε μέρα ώς το πρωί
μία αγάπη τελειωμένη
ένα άφαντο φιλί.






Έτσι κι αλλιώς


Μην κλαίς, δεν θέλω.
Ντρέπομαι που δεν αξίζω τα δικά σου δάκρυα.
Ντρέπομαι που δεν κοκκινίζω.
Κι είναι φορές που δεν ξέρω, αν σ αγαπάω ή αν σε χρειάζομαι και για αυτό, σ αγαπάω.
Μη λές τίποτα τώρα, άσε, να φύγει χρόνος χωρίς τίποτα.
Καλύτερα, από όλες τις σιωπές του κόσμου.
Κάνε την αναμονή αβάσταχτη. Για μένα. Για σένα. Κι άμα επιβιώσεις τότε μπορείς να φύγεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-11-2015