Απ' την Μανίλα στην Αθήνα

Δημιουργός: sttsabi@yahoo.gr, Τζαμπάζης Στέλιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα εκατομμύριο παιδιά
τρέχουν στους δρόμους
στις πλατείες, στα στενά
θέλουν να παίξουν όμως πεινούν
για ζωή… διψούν
αλλά δεν τους δίνουνε να… πιουν.


Είναι παιδιά μα δεν γελούν
κάποιοι δεν τους αφήνουνε
το… φως να δουν
οι μεγάλοι το ξέρουν
και δεν μπορούν να το πουν
στα «παλάτια» οι αλήθειες
δεν… συγκινούν.

Στη Μανίλα οι ψυχές ακροβατούν
οι φωνές έπαψαν… να μιλούν.
Υποθήκη, καταδίκη, διαθήκη…


Ένα εκατομμύριο παιδιά
δεν ξέρουν τις λέξεις, μα πονούν.
Με πόδια ξυπόλητα στις πέτρες πατούν.
Τα βήματα τους σβήνουν τα ίχνη
μα τις πληγές τους κρατούν…
Συνεχώς περπατούν
απ’ το… βόρβορο για να βγουν!
Υπανάπτυξη, υποδούλωση, υποταγή…
Στο ΔΝΤ ξέρουν την… συνταγή.

Στην Γουατεμάλα ο ήλιος δεν… δίνει ζωή
το σκοτάδι μοιάζει με άγριο θηρίο
την πατρίδα, την χωρίσανε στα δύο.
Στις γειτονιές, πείνα, δυσωδία
στα «παλάτια» πλούτη, αρώματα, ευωδία…

Έρχετε το 2016 και γω απ’ την Αθήνα
να καλώ την… ευδοκία
να χορέψει εκείνο το ζεϊμπέκικο
που έχει χάρη… θεία
που… ξυπνά την κοινωνία
και την κάνει να κοιτά την ιστορία
να λέει όχι στους… ταγούς
που φέρνουνε την δυστυχία.
Να… σπάει τα διεθνή ταμεία
να μοιράζει στις καρδιές την ευτυχία!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2015