Μια ιστορία

Δημιουργός: wizfree

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν κάποτε ένα δέντρο
κι ένας άντρας που ξανάγινε παιδί.
Στον κορμό του σκαρφάλωσε
για να φτιάξει ένα σπιτάκι.
Και τις πρόκες κάρφωσε
και τα ξύλα στέριωσε
τη ζωή του στεριώνοντας.
Και το δέντρο εκεί.
Εκεί και το σπίτι.
Κι άμα ερχόταν
κουρασμένος απ’ τα λόγια
ακουμπούσε την πλάτη του
στον κορμό να ξαποστάσει.
Και μια μέρα πήρε κι έπιασε
δυο σκοινιά και μια σανίδα
στα κλαδιά να τα δέσει
κι έκανε κούνια
περιμένοντας την άνοιξη.
Κι όταν έπαιζε κρυφτό
έμπαινε μπροστά το δέντρο
μην τον βρουν τ’ άλλα παιδιά.
Και το δέντρο του 'γνεφε
από κάτω να ρθει
τη δροσιά για να βρει
στο φύλλωμά του
μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Κι όταν πάλι μεγάλωσε
κι έγινε άντρας
χάραξε δυο γραμματάκια.
Μια καρδιά στο δέντρο χάραξε
για να νιώσει κι αυτό
τη χαρά του την πρωτόγνωρη.
Και το δέντρο ήξερε καλά.
Ένιωσε, μα δε μίλησε.
Έτσι κάνουν τα δέντρα.
Περιμένουν τον άνεμο να φυσήξει.
Να μιλήσει περίμενε
με το θρόισμα των φύλλων
στις αρχές του φθινοπώρου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2016