Μπαλάντα για το κατακαπνισμένο όχημα Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Στη Ρωσία είναι πολύ λίγοι εκείνοι που δεν γνωρίζουν τον στίχο «С любимыми не расставайтесь!» (Με τις αγαπημένες σας μην αποχωρίζεστε!), ειδικά μετά από την υπερδημοφιλή ταινία «Η ειρωνεία της τύχης». Κανονικά το ποίημα έχει άλλη ονομασία «Μπαλάντα για το κατακαπνισμένο όχημα» του ποιητή Αλεξάνδρ Κοτσετκόφ και είναι γραμμένο το 1932.
Εκείνο το καλοκαίρι μαζί με την γυναίκα του περνούσε της διακοπές του στο νότο της Ρωσίας στους συγγενείς της σύζυγό του. Ο ποιητής έπρεπε να φύγει νωρίτερα από τη γυναίκα του.
Μες στο βαγόνι οι σύζυγοι δεν μπορούσαν να αποχωρίσουν και μετά από την ανακοίνωση του συνοδού για να εγκαταλείψουν
το όχημα αυτοί που συνοδεύουν τους επιβάτες, η σύζυγος κυριολεκτικά τράβηξε των αγαπημένο της έξω από το όχημα.
Αποφάσισαν να αναβάλουν την αναχώρηση για τρεις μέρες. Όταν μετά από τρεις μέρες ο ποιητής γύρισε στη Μόσχα ανακάλυψε ότι οι φίλοι του τον θεωρούσαν σκοτωμένο στον εκτροχιασμό που έπαθε ο συρμός στον οποίον θα έπρεπε να επιστρέφει.
Οι τρεις ημέρες αναβολής έσωσαν τον ποιητή από το θάνατο.
Στην πρώτη του επιστολή στη γυναίκα του υπήρχε και το ποίημα
«Μπαλάντα για το κατακαπνισμένο όχημα».
Μπαλάντα για το κατακαπνισμένο όχημα
Πόσο επώδυνα αγάπη μου και πόσο αλγεινά,
Όταν συνδεδεμένος με τις ρίζες και με τα κλαδιά
Πόσο επώδυνα αγάπη μου και πόσο αλγεινά,
Να διχάζεσαι κατ’ απ το πριόνι.
Δε θα κλείσει στην καρδιά η πληγή,
Θα σκορπιστεί σαν σπίθες από τη δαδιά,
Δε θα κλείσει στην καρδιά η πληγή,
Θα σκορπιστεί σαν τον άστρων η σκόνη.
Μέχρι που ζω, μαζί σου θα ‘μαι,
Η ψυχή και το αίμα δεν πάνε χώρια,
Μέχρι που ζω, μαζί σου θα ‘μαι,
Και θα γνωρίσουμε των έρωτα πιστό.
Μαζί θα πάρουμε τα ανηφόρια,
Εσύ αν ξεχάσεις, εγώ θα θυμάμαι,
Εσύ αν ξεχάσεις, εγώ θα θυμάμαι
Τη γη πατρική και το σπίτι ζεστό.
Αν όμως δεν ξέρω που να κρυφτό
Από τη θλίψη ανυπόφορη,
Αν όμως δεν ξέρω που να κρυφτό
Και είμαι σαν στο έρημο νησί;
Πισ’ απ’ τον αποχωρισμό θα έχουμε αντάμωση,
Αγάπη μου να μείνεις άφθορη,
Πισ’ απ’ τον αποχωρισμό θα έχουμε αντάμωση,
Θα επιστρέψουμε κι εγώ, κι εσύ.
Εάν όμως χαθώ μέσα στον κόσμο,
Και παίρνω ένα ύφος εξωγήινο
Εάν όμως χαθώ μέσα στον κόσμο
Όπου δε θα με ξέρει ουδείς;
Για σένα θα προσευχηθώ,
Να μην ξεχάσεις τον γήινό σου δρόμο,
Για σένα θα προσευχηθώ,
Να επιστρέψεις σώος και αβλαβής.
Μες στο παλιό βαγόνι τρανταγμένος,
Εκείνος μισοκοιμόταν καθισμένος,
Μες στο παλιό βαγόνι τρανταγμένος,
Εκείνος υπέφερε από ζαλάδες,
Όποτε ο συρμός απ’ την βουνοπλαγιά ταραγμένος,
Έξαφνα γύρισε με κλίση την φοβερή,
Όποτε ο συρμός απ’ την βουνοπλαγιά ταραγμένος,
Ξεκόλλησε τις ρόδες του από τις ράγες.
…Και κανέναν δεν προστάτεψε
Το έπειτα υποσχόμενο ραντεβού,
Κανέναν δεν προστάτεψε
Το χέρι που από μακριά καλεί…
Με τις αγαπημένες σας μην αποχωρίζεστε!
Με τους αγαπημένους σας μην αποχωρίζεστε!
Ποτέ πιο μακριά από μια σπιθαμή.
Και κάθε φορά για πάντα να αποχαιρετάτε,
Και κάθε φορά για πάντα να αποχαιρετάτε,
Ακόμα κι όταν φεύγετε για μια στιγμή!
Α. Κοτσετκόφ
1932 (2016)
Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2016 | |