Μια νότα αισιοδοξίας θα μας τρελάνει όλους

Δημιουργός: Γιώργος Παν

Το τίποτα είναι ο Θεός μας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλο γυρίζω γύρω απ' τα ίδια
γύρω απ' τις ίδιες ιδέες.
Απ' τους ίδιους ανθρώπους.
Απ' τα ίδια τραγούδια.
Κι ενώ όλα είναι μπροστά μου, μάλλον από συνήθεια συνεχίζω να ψάχνω.
Πίνω σαν κουτός ψάχνοντας κάτι μες στο τίποτα.
Κι όταν δε βρίσκω τίποτα στενοχωριέμαι, αγωνιώ..
Ακούω τους φίλους μου να μιλάν για το κενό, για την ανυπαρξία,
βλέπω τις μεγάλες εκκλησίες να δεσπόζουν μπροστά μου σαν θεοί και φοβάμαι.
Μα άλλοτε γελάω.
Όταν μένω μόνος μου, και δεν έχω τίποτα κοντά μου.
Όταν με αντικρίζω στον καθρέφτη.
Όταν συνειδητοποιώ πως μεγαλώνω.
Όταν μικραίνω μπροστά στα μάτια του πιτσιρίκου στο δρόμο.
Γίνομαι όλο και πιο μικρός.
Όλο και πιο ασήμαντος.
Και βλέπω τους άστεγους στο δρόμο.
Και βλέπω τους ζητιάνους, τους ναρκομανείς.
Και φοβάμαι.
Φοβάμαι το θάνατο. Το άγνωστο.
Κι αφού αφεθώ μέσα στο φόβο μου όλα γίνονται αστεία.
Όλα χάνονται στις πρώτες νότες του Rory.
Και μου χαμογελά κι ας έχει πεθάνει.
Και η γιαγιά μου τα βράδια μου χαμογελά και ξυπνάω σαν τρελός που στον ύπνο του είδε ότι ήταν νεκρός.
Και ξύπνησε απ' το όνειρο.
και συνειδητοποίησε πως κοιμόταν.
Και πως ίσως κοιμάται ακόμα.
Και πραγματικά πιστεύω πως είμαι αλλοπαρμένος.
Πιστεύω πως όλοι οι ευτυχισμένοι άνθρωποι στον πλανήτη είναι ονειροπαρμένοι.
Όπως ο Κέρουακ όπως η φίλη μου απ' την Κροατία.
Αυτά τα χαμόγελα μόνο από τρελούς ανθρώπους μπορείς να τα δεις μόνο από τρελούς για δέσιμο.
Η μαγεία τούτου του κόσμου δε μπορεί να σταματήσει με καμία εξουσία, με καμία βία, καμία δύναμη.
Αυτό να θυμάσαι.
Κι αν σε αγριο-κοιτάζουν στο δρόμο να τους γελάς.
Να γελάς δυνατά.
Και καμιά φορά να φωνάζεις.
Έτσι για να ξυπνάμε, για να μη βαριόμαστε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2016