Ώσπου να σβήσει η φωτιά

Δημιουργός: Γ. Σ . Αλεξάνδρου, Γεώργιος Συμνιανάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε μολυσμένα βράδυα μόνος κολυμπώ.
Δίχως αισθήσεις η ψυχή μου και το σώμα.
Όχι πώς βρίσκομαι στην κλήνη μου σε κώμα,
Μα από τις σκέψεις μου πονάει το μυαλό.

Καταλαβαίνω τώρα πιά κείνα τα λόγια:
"Ποτέ μη σκέφτεσαι πολύ θα πληγωθείς,
Να 'χεις το όνειρο κρυφό σαν πορευτείς,
Μην Λαβωθεί από ανθρώπους και ρολογια"

Και τα σκισμένα τα παπούτσια που φορώ
Είναι παράσιμα και οργή κι άσχημες ώρες
Κι έτσ' ως τα φόρεσα βρεγμένα από τις μπόρες
Σαν να σηκώθηκα ψηλά και πιά πετώ

Κι όμως δεν πέταξα ποτέ πάνω απ' τη γη μου.
Γιατί πονούσαν και ματώναν οι καρποί.
Μα σαν φιμώσω μια για πάντα τη σιγή
Θα συναντήσω του ονείρου την πηγή μου

Είναι της μοίρας μας γραφτώ να προχωράμε.
Και ας συναντάμε χίλια εμποδια μπροστά.
Και αν σκορπιστούμε σε ευχές και σε κεριά
Ώσπου να σβήσει η φωτιά θα πολεμάμε

Γ. Σ. Αλεξάνδρου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2016