Έξη παιδιά,έξη πουλιά

Δημιουργός: ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ, Διαμαντής Παππάς

...κι οι έξη οδοιπόροι.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το φέγγος χάθηκε με μιας
και περπατώ μονάχος,
μαύρη η στιγμή της ερημιάς
θλίψη βαριά σαν βράχος.

Πάνω στις πέτρες τις υγρές
ξαπόστασε το σώμα,
οι ώρες φεύγουνε πικρές
κι αγκομαχώ ακόμα.

Έξη παιδιά, έξη πουλιά
κι οι έξη νυχτερίδες,
χάνονται μες την αντηλιά
και μες τις καταιγίδες.

Ήμουν κι εγώ απ' τα παιδιά
π' αγάπησαν τον πόνο
και ορφανά μες τα κλαδιά
μετρούσαμε τον χρόνο.

Μες τ' ουρανού την απλωσιά
σμίξαμε τα όνειρά μας
και μες την κοσμοχαλασιά
ψάξαμε την χαρά μας.

Τα χέρια πιάσαν κεραυνό
και τόκαναν λουλούδι,
τα βάσανα στο δειλινό
γινήκανε τραγούδι.


Διαμαντής Παππάς
Junior

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-06-2006