Η Ελπίδα της Γης

Δημιουργός: Μαυρομουστάκης, Μαυρομουστάκης Χαράλαμπος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με δυό πινελιές
τ’ ουρανού
του βαθυγάλαζου
άγγιξε ο Πλάστης τα μάτια σου
χρωμάτισε τις κόρες τους
κι από τις μαύρες ξεχώρισαν.

Πήρε απ’ το φως του ήλιου
ένα ζευγάρι αχτίδες
απόσταγμα της λάμψης τους
στάλαξε στα δυό σου
άστραψαν
κι απ' τα καστανά ξεχώρισαν.

Δυό γκρίζα νέφη πήρε
και ψήγματά τους σκόρπισε στις κόρες τους.
Διάστικτες γκριζωπές αποχρώσεις απλώθηκαν
στο γαλανό τους βάθος.
Έτσι οι κόρες τους
από τις πράσινες ξεχώρισαν
και τη μοίρα μου όρισαν.

Ν' αδυνατεί το βλέμμα μου ν' αποχωριστεί
τα δυό γαλανά ματάκια
τις γκριζωπές τους αποχρώσεις.
Κι όταν ρώτησα, αυτά τα μάτια, τα σχιστά
τα γαλανά ματάκια
να μου αποκαλύψουν πως λένε την κυρά τους
πως λεν την κοπελιά
που φωτεινά γαλάζια μάτια φέρει
εκείνα ντράπηκαν
τα βλέφαρά τους σφάλισαν
κι ευθύς σκοτάδι, έρεβος απλώθηκε ολόγυρα.
Οι μέρες μου ναυάγησαν, χάθηκαν τα όνειρά μου
κι έσβησε η ανείπωτη χαρά μου.

Όταν τα βλέφαρα τους
τ' απείρου κάλλους βλέφαρα άνοιξαν
και φως εγένετο ξανά
τα δυό σου μάτια αντίκρισαν
τα δυό μου να δακρύζουν.
Μα ήταν ματάκια ευαίσθητα
αγάπης ήταν μάτια
κι έστειλαν βλέμματα στοργής
πάνω στα δυό δικά μου
κι αφού ματιές αντάλλαξαν
φιλιώσανε και γέλασαν.

Έτσι τα δυό ματάκια σου
τα μελιστάλαχτά σου
αποκρινόμενα στο ερώτημα
που πριν τους είχα θέσει
μου απάντησαν με ζέση:
ΕΛΠΙΔΑ λεν την κυρά μας
ΕΛΠΙΔΑ τη χαρά μας!

Ελπίδα του φτωχού η προσμονή
του πονεμένου το ίαμα
του ανήμπορου το θάμα.
Ελπίδα της μάνας που ζητά
να βγάλει του μισεμού φτερά
να σμίξει με τον ξενιτεμένο γιο της.
Ελπίδα της Γης, το τελευταίο το κερί
που φωτίζει στην ειρήνη
και τρεμοσβήνει στο φευγιό της.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-07-2016