απόδραση

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

κι όλο λέω πως θα το κόψω το ρημάδι το γράψιμο,κι όλο εδώ γύρω τριγυρίζω..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν ο πόθος του για νιόσκαφτες οδούς
πιο νέος κι απ' τη νιότη του
πιο αβάσταχτος απ' την κρυφή πληγή του
πιο καθάριος απ' τη μάταιη δίψα του
για τα μεγάλα και τα ιδανικά.
Μέσα του κονταροχτυπιόντουσαν δυο εαυτοί`
Και το 'ξερε .

Είναι που μέσα του κρυφά λαχταρούσε
-κι ας μην το ξεστόμισε ποτέ του -
να απεκδυθεί τον άλλο του , τον τόσο ήσυχο εαυτό
να λησμονήσει την ηχώ που μέσα του
άφηνε ίχνη νοερά σαν αυλακιές σε χώμα φρεσκοσκαμμένο,
να δραπετεύσει

μα πόσο εύκολο στ' αλήθεια είναι
την ουσία που σα χιτώνας του Νέσσου σε τύλιξε
να ξεκολλήσεις απ' το πετσί σου;
Μνήμες κοχύλια που σε κυκλώνουν ρυθμικά
αφρίζοντας εκρηκτικές σβησμένες νότες
κι ουρανούς και ακούσματα κι αγγίγματα

-ακόμη και η αφή μνήμη έχει ανεξίτηλη
και οι μυρωδιές και οι γεύσεις -
δε σε αφήνουν να αγναντέψεις το μέσα σου
είναι εκεί `
μνήμες αναδύονται από οσμές
κρατούνε σύρματα , σου αγκιστρώνουνε το νου
κι άλλοτε σε χαϊδεύουν με ανάσες γυάλινες
και λες:
δεν ήμουν εκεί
ποτέ δεν έζησα στη γη αυτή`

σε μια τέτοια γη κι αυτός δεσμώτης παλεύει
εραστής μιας πρωτόγνωρης δίνης
που τον σέρνει ξωπίσω της χρόνια τώρα
μάταια παλεύει λεύτερος να αναδυθεί
από της σκέψης του τη ρότα

οι μνήμες είναι εκεί
ριζωμένες στο βλέμμα του
εδώ και αιώνες

μα αυτός δε σταματά
να μάχεται την ίδια την ουσία του`
κι είναι κι αυτό μια όψη
της ελευθερίας`
ίσως η μόνη
αληθινά δική του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2006