Και αγαπω, μ' ενα λευκο φουστανι αθωοτητος Ε

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλο ξημερωμα, ενα απο τα αγαπημενα μου, αυτα που εγραψα πριν 4 χρονια.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κρατησα τη ζωη μου
σαν το χωμα τη βροχη
σαν το παιδι το χαδι της μανας
σαν τον διψασμενο τη δροσερη πηγη

Κρατησα τη ζωη μου
απλωνοντας το χερι στο λυπημενο
τη ψυχη μου, κρυσταλλο καθαριο
κι ονειρευτηκα, τα χρωματα της αυγης

Στο μυαλο μου, τα νηστικα παιδια
στο βλεμμα μου της θαλασσας τ` ακρογιαλια
στα χερια μου, τους καημους των ανθρωπων
και ζωγραφισα, αγρια αλογα στα λιβαδια

Κρατησα τη ψυχη μου, λευτερη
αφουγκραστηκα, το κλαμμα της μανας
το αιμα, των αδικοχαμενων
το λειψο ψωμι, της φαμιλιας

Ονειρευτηκα, τα φτερα της αγαπης
χαιδεψα τα γερικα, ζαρωμενα χερια
φιλησα, το σπλαχνο απ` τα σπλαχνα μου
κι ειπα την αληθεια στο Θεο

Κρατησα το δικαιο, φυλλο πορειας
ειδα του κοσμου, τη καταφρονια
μαζεψα, τις παπαρουνες της Ανοιξης
ακουσα τα αηδονια, να κελαηδουν το δειλι

Κρατησα τη ζωη μου, σαν πολυτιμο πετραδι
βγηκα στα λιακωτα, για χρυσα σταχυα
ενα αλωνι του ουρανου, τα μεσα μου
τιθασευσα τα αγρια αλογα, των ενστικτων

Κρατησα στη ψυχη μου, τη μανα γη
διαβαινοντας ξυπολητη, τις ξερολιθιες
ειπα Θεε μου, δωσε ειρηνη στους λαους

Διαβηκαν, μερες, χρονια, φεγγαρια
και αγαπω, με ενα λευκο φουστανι αθωοτητος

Η εμπνευση απο το στιχο του Σεφερη
( κρατησα τη ζωη μου )

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-09-2016