Eloquio

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσες κουβέντες πρέπει να ενώσω για να σου πω
αυτά που γδέρνουν μα και μαγεύουν τον νου , τη γλώσσα;
Κι αν τις ενώσω και φτιάξω λόγο και δεν ντραπώ,
τι ν' απαντήσω σ' αυτά τα μάτια που ξέρουν τόσα;

Με δοκιμάζεις με λίγες λέξεις και με σιωπές
και από το βάθρο μου όλο με ρίχνεις και μ' ανεβάζεις.
Εσύ ανθίζεις και μεγαλώνεις κι όλα τα θες...
βλέπεις εντός μου με ορμή και γλύκα και με διαβάζεις.

Όλοι σου λένε πόσο μου μοιάζεις και απορείς
πώς δεν το βλέπουν τάχα εκείνοι πως είσαι άλλη...
Βυθέ και φως μου, εσύ έχεις μάθει από νωρίς
πως η ψυχή μας μονάχα βλέπει μες στην αιθάλη.

Πόσες κουβέντες πρέπει να ενώσω, τάχα, εγώ;
Κάθε μου λέξη, σχοινί ή δρόμος για να πατήσεις.
Σου δίνω σάρκα, ψυχή και αγάπη για οδηγό
να' χεις, μωρό μου, μαγιά... να γίνεις ο, τι ποθήσεις...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2016