Εθελοντική προσφορά

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Εθελοντική προσφορά</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Εθελοντική προσφορά</b><p>Δημιουργός: pennastregata, <i>Αγάπη Μουνδριανάκη.</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Σήμερα, όπως κάθε πρωί τον τελευταίο μήνα, μπήκα στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου των παιδιών μου για να ανεβάσω την... δεκάκιλη τσάντα της κόρης μου στην τάξη της (είναι τραυματισμένη, φορά νάρθηκα και δεν επιτρέπεται να σηκώνει βάρη μέχρι να αναρρώσει).  Στο  άλλο μου χέρι κρατούσα μια εξάδα γάλατα εβαπορέ, αφού  τα τελευταία χρόνια  από γάλατα φτιάχνουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο του σχολείου μας, τα οποία μετά το κλείσιμο των σχολείων προσφέρονται σε  οικογένειες της πόλης που έχουν ανάγκη. Εξαίρετη πρωτοβουλία και εξόχως διδακτική, για μικρούς και μεγάλους. Κι όμως, σήμερα το πρωί, ακούγοντας τον Δ/ντη να μιλά στα παιδιά, πάγωσα... κι αμέσως μετά φούντωσα  από θυμό, ακούγοντας τα εξής:<br />
1) Ότι "πρέπει" να ξεπεράσουμε φέτος τον στόχο των 800 κουτιών, "προσφέροντας τουλάχιστον 2 γάλατα κάθε παιδί".<br />
2) Ότι  "οφείλουμε" να είμαστε το σχολείο που θα προσφέρει τα περισσότερα (σημ: βλέπεις, πρέπει να μας γράψει και η τοπική εφημερίδα...)<br />
2) Παρεμπιπόντως, να φέρουμε και μερικά τρόφιμα και φάρμακα.<br />
3) Να μην ξεχάσουμε και το 1 Ευρώ που παραδοσιακά προσφέρει το κάθε παιδί  στον μικρό Πογκ στο Βιετνάμ, του οποίου το σχολείο είναι ανάδοχος.<br />
 "Πού το κακό;" ίσως μου πείτε... Σας εξηγώ ευθύς αμέσως:<br />
Θύμωσα γιατί τις εκφράσεις "όσοι μπορούν"  ή  "ο,τι έχετε τη δυνατότητα" δεν τις άκουσα καθόλου. <br />
Απόρησα μέχρι θυμού μαθαίνοντας ότι ήδη ορισμένοι δάσκαλοι κάποιων τάξεων έχουν γίνει σχεδόν... επιτακτικοί όσον αφορά την "οικειοθελή προσφορά" των παιδιών.<br />
Σοκαρίστηκα από την έκφραση αγωνίας και αμηχανίας στο πρόσωπο μερικών παιδιών, που τυγχάνει να γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι οι οικογένειές τους περνούν εξαιρετικά δύσκολα και ότι και το 1 κουτί γάλατος που θα προσφέρουν αποτελεί  από καρδιάς μέγιστη προσφορά, και εκείνη τη στιγμή άκουσαν, δια στόματος του Δ/ντη, να κρίνεται -εμμέσως πλην σαφώς- η προσφορά τους.... ανεπαρκής.<br />
Κι αναρωτιέμαι: Σκέφτηκε κανείς αν τα παιδιά αυτά (ή και άλλα) στο σχολείο πίνουν το εβαπορέ γάλα αραιωμένο πολύ υπέρ του δέοντος, για να μπορέσει να βγει ο μήνας, με τους γονείς άνεργους ή με μισθούς πείνας;<br />
Αναρωτήθηκε κανείς την δύσκολη θέση των γονιών τους, αλλά και των ίδιων των παιδιών, στην περίπτωση που δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν "το αναμενόμενο" ή και καθόλου;<br />
Ξέρουμε, άραγε, πόσα από τα παιδιά αυτά είναι "δικαιούχοι" ή δυνάμει δικαιούχοι αυτής της βοήθειας στην οποία αποσκοπεί η (πραγματικά όμορφη και ανθρώπινη) πρωτοβουλία αυτή;<br />
Συγχωρήστε με αν έγινα πικρή  σήμερα. Με όλη μου την καρδιά έδωσα στα παιδιά μου τα γάλατα για το Χριστουγεννιάτικό τους δέντρο μα με βαριά καρδιά έφυγα από το σχολείο σήμερα το πρωί. Βλέπετε, η αγάπη και η προσφορά φέρουν τη σφραγίδα της ψυχής του καθενός από εμάς, δεν ζυγίζονται,  δεν μετρώνται  ούτε απαριθμούνται και, σίγουρα, δε χωρούν σε κανενός την απαίτηση.... <br />
Καλό μήνα σε όλους.<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2016</td><td valign=top></td></table><br />