Επομενη Σταση: Ζωη

Δημιουργός: Οι μερες του φωτος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βγαινω τη νυχτα
και ψαχνω το φεγγαρι
ενα φως, συννεφια και το σκοταδι
εκει ψηλα καπου στα αστερια
μια εικονα κρεμασμενη στου ονειρου τα μαχαιρια
αστροφεγγια και η νυχτα τελειωνει
και σαν μην ηθελα για παντα ξημερωνει
σε ενα βαγονι ο ηλιος ανατελει
μιση καρδια και ο πονος αναμενει
σβηνουν τα φωτα και λιγο λιγο το αρωμα να ξεθυμαινει
τσιγαρο αναβω να καπνισω
μηπως και το παρω αποφαση να γυρισω πισω
στου τρενου τις ραγες ξυπολυτη περπαταω
με αδειανο μυαλο του αερα μιλαω
ανασα παιρνω να μην βαριαανασανω
της πληγωμενης μου καρδιας να λεω προχωρα
η ζωη περνα σαν μια γρηγορα μπορα
το πληγωμενο μου εγω δεν πρεπει να νικησει
ο θανατος θα φανει και δεν θα αργησει
πιανω μελανι και στυλο να ξεκαθαρισω
τα θελω μου απαλα να τα τονισω
μολις γεμισει το χαρτι
η σκεψη αλλου δεν φτανει
εχει στερεψει και αυτη με τα ταξιδια που χει κανει
ακουω να φωναζουν απο τα μικροφωνα πως φτασαμε
τελειωσε το ονειρο και πρεπει να πηγαινω
καθε μερα που κυλαει λεω τωρα θα πεταχτω και θα ξυπνησω και απο το ληθαργο που εχω βυθιστει θα αναβλυσω
στην πινακιδα επομενη σταση γραφει ζωη προσοχη ομως γιατι περναει γρηγορα και δυστυχως κανεις δεν το καταλαβαινει
κατι ακαταλαβιστικα γραφει που δεν τα κατεω
μονο λεει να βιαστεις να ζησεις και να παιξεις
ενα παιχνιδι ειναι η ζωη με αρκετες δοκιμασιες
κερδιζει παντα οποιος τολμα να παλευει στις κακοκαιριες
[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2017